Συναρμολογούμενο αεροπλάνο

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Δεν είναι μόνο οι "πτήσεις" μέρος του ταξιδιού

αλλά και η δημιουργία τού μέσου γι' αυτές.

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Παζλ συνδυασμών

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

"Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν..."* σιγοτραγουδούσε το αρκουδάκι καθισμένο κάτω από τη γέρικη βελανιδιά.

Ο άντρας που κρατούσε μερικά μπαλόνια στα χέρια άκουσε τα λόγια κι έτρεξε κοντά του. "Μη φοβάσαι αρκουδάκι, εγώ θα σε βοηθήσω" είπε κι άνοιξε το ξύλινο κουτάκι για να βγάλει μία νέα φορεσιά. "Δες κρατάω μπαλόνια..."

"Μα... μα..."

Το αρκουδάκι δεν πρόλαβε να πει περισσότερα. Ήδη ήταν ντυμένο με τη νέα του φορεσιά κάτω από τη γέρικη βελανιδιά.

"Εντάξει τώρα αρκουδάκι;" ρώτησε ενθουσιασμένος ο άντρας. "Αν κι εδώ που τα λέμε..." συμπλήρωσε "δεν μου φάνηκαν και τόσο παλιά τα ρούχα που φορούσες"...

"Ε... τι να πω;" ψέλλισε το αρκουδάκι. "Εντάξει, ευχαριστώ..." συμπλήρωσε για να τελειώνει μαζί του ενώ δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το μυαλό του το ρεφρέν εκείνου του τραγουδιού...

* Στίχοι: Αντώνης Πανταζής
   Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
   Εκτελεστής: ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
   'Αλμπουμ: ΦΟΒΑΜΑΙ - 1982

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Επιτραπέζια παιχνίδια σε μεταλλικά βαλιτσάκια

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Όταν αγαπημένα επιτραπέζια γεμίζουν ζωηρά χρώματα και όμορφες ζωγραφιές,

όταν η μεταλλική συσκευασία τους είναι ένα εντυπωσιακό βαλιτσάκι που μεταμορφώνεται σε μέρος του παιχνιδιού,

όταν οι κανόνες απλουστεύουν χωρίς όμως τα παιχνίδια να χάνουν κάτι από την απλούστευσή τους,

τότε, αυτά τα παιχνίδια είναι σε θέση να προσελκύσουν και να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον ενός πιτσιρικά...

μα κυρίως να τον διασκεδάσουν.

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Επιτραπέζιο "Κήπος με κεράσια"

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Αααα, η Άνοιξη!!! Ωραία που 'ναι η Άνοιξη!!!

 Το πονηρό κοράκι λατρεύει την Άνοιξη γιατί την Άνοιξη καρποφορούν οι κερασιές...

Ναι. Το πονηρό κοράκι λατρεύει τα κεράσια όσο και την Άνοιξη. Ίσως μάλιστα η μία λατρεία του να σχετίζεται με την άλλη μα δεν το 'χει ψάξει παραπάνω...

Γι' αυτό που ενδιαφέρεται περισσότερο είναι τα κεράσια. Να τρυπώνει δηλαδή ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων και να μαζεύει όσα περισσότερα κεράσια μπορεί.

Οι άνθρωποι βέβαια από την πλευρά τους προσπαθούν να τα μαζέψουν πρώτοι πριν προλάβει το κοράκι να φτάσει σε αυτά. Ενώνουν τις δυνάμεις τους και τρέχουν για να προλάβουν το κακό! Μα όσο κι αν βιάζονται, κι αν τρέχουν, ρυθμιστής της προτεραιότητας είναι...

ένα ζάρι, λίγη τύχη αλλά και η γερή τους η μνήμη.  

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Περιτύλιγμα

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Δεν ξέρω εάν οι αποδέκτες των δώρων προλαβαίνουν να ρίξουν κάποια ματιά στο περιτύλιγμα τους πριν το κάνουν χίλια κομμάτια...   

Το σίγουρο όμως είναι ότι φχαριστιούνται για τα καλά τον θόρυβο που αφήνει κατά το σκίσιμό του. Και σίγουρα, ακόμη περισσότερο αντικρίζοντας το περιεχόμενό του.

Ξέρω. Είναι κρίμα ένα τέτοιο όμορφο περιτύλιγμα να γίνεται χίλια κομμάτια... Άντε όμως να τα βγάλεις πέρα με την λαχτάρα τους...

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Ένα ταξίδι με τον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Η πρώτη μας συνάντηση είχε γίνει επάνω σε τραίνο. Ήταν από τα βαγόνια με τα κουπέ που τον καιρό εκείνο χωρούσαν σχετικά άνετα οκτώ, τέσσερις από την μια πλευρά και τέσσερις από την άλλη. Και λέω τον καιρό εκείνο καθώς τώρα, αν κυκλοφορούσαν ακόμη, έξι θα ήταν αρκετοί για να γεμίσουν το κουπέ αφού οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής έχουν αλλάξει τα δεδομένα βάρους και όγκου των ανθρώπων. Νομίζω ότι καθίσαμε ταυτόχρονα ο ένας απέναντι από τον άλλον αν και δεν τον είχα δει να περιμένει στο σταθμό απ' όπου εγώ είχα ανέβει. Δεν έδωσα σημασία. Βολεύτηκα όπως όπως και προσπάθησα να βυθιστώ στις σκέψεις μου. Όμως οι σκέψεις δεν έλεγαν να μου κάνουνε τη χάρη...
Είναι ορισμένοι άνθρωποι που γεννιούνται με ένα λαμπερό αστέρι επάνω από το κεφάλι τους. Ότι κι αν πουν, ότι κι αν κάνουν το αστέρι αυτό φωτίζει με τέτοιο τρόπο τις πράξεις τους που όλα είναι λουσμένα στο χρυσαφένιο του το φως.
Είχε προφανώς καταλάβει ότι ήθελα απεγνωσμένα να πιαστώ από κάπου και ξεκίνησε να μου μιλάει. Στην αρχή μου έδειξε ένα σχέδιο που είχε χαράξει με ένα χρωματιστό μολύβι επάνω σε χαρτί και με ρώτησε αν με τρομάζει.

"Γιατί να με τρομάζει ένα καπέλο;" απάντησα. Στη συνέχεια μου έδειξε ένα άλλο σχέδιο το οποίο εξηγούσε το πρώτο. Παρουσίαζε το εσωτερικό αυτού που εγώ είχα δει για καπέλο κι έναν ελέφαντα σε αυτό. "Είναι ένας βόας που χωνεύει έναν ελέφαντα" μου είπε...

κι έτσι ξεκίνησε να μου αφηγείται την ιστορία του και μέσα από την ιστορία του την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα.

 Παρόλο που ταξιδεύαμε νύχτα και το κουπέ μας φωτίζονταν μόνο από μία μία λάμπα νέον φόρεσα τα μαύρα μου γυαλιά ηλίου καθώς ένας χείμαρρος συναισθημάτων με κατέκλυε κι άρχισε να ξεχύνεται στο πρόσωπό μου. Έσφιξα κι από ένα χαρτομάντιλο στην κάθε μου χούφτα και προσπαθούσα με τρόπο να συμμαζεύω τον χείμαρρό μου... αλλά μάταια.

 "Όποτε θέλεις μπορείς να μου πεις να σταματήσω" μου έλεγε ευγενικά... "σαν ένα βιβλίο που διαβάζεις, που όποτε θέλεις μπορείς να το κλείσεις" κι εγώ του έκανα νόημα με το κεφάλι μου να συνεχίζει να μη σταματήσει, χωρίς να με νοιάζει πια το τι θα σκέφτονταν οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες στο κουπέ...

Έχουν περάσει περισσότερα από είκοσι χρόνια από την πρώτη μας συνάντηση και οι εικόνες του, οι εικόνες της αφήγησής του με ακολουθούν παντού. Πολύ πριν γεννηθούν τα παιδιά αγόρασα το βιβλίο του μικρού Πρίγκιπα... και από τότε μεταναστεύει μαζί μας, από σπίτι σε σπίτι κι από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη, παρατηρώντας μας να μεγαλώνουμε... περιμένοντας με υπομονή να αποκαλύψει τις αλήθειες και τα μυστικά του και σε εκείνα.

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Συναισθήματα

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Το μικρό ξύλινο ρομπότ δεν μπορεί να κρύψει τα συναισθήματά του. Τα προδίδουν οι εκφράσεις του προσώπου του.

 Οι μπόμπιρες που τις κοιτούν ανακαλύπτουν τα συναισθήματά του και φροντίζουν κάθε φορά, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο να το κάνουν να χαμογελάσει.

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Ζωγραφική χαλιών

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Αυτά τα έργα τέχνης δεν προορίζονται να στολίζουν τοίχους δωματίων αλλά... πατώματα.

Θα αποτυπώσουν την δεξιοτεχνία των καλλιτεχνών τους και θα την κρατούν εκεί για πάντα. 

Μα θα είναι τόσο όμορφο το αποτέλεσμα...

που στο τέλος...

δεν θα σου βαστάει η καρδιά να τα πατήσεις...

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Αρκουδάκια

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Απ' έξω σκληρά...

όμως καρδιά βούτυρο...

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Τετράδια για συνταγές μαγειρικής

(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Εκείνο το βράδυ το αφιέρωσε για να γράψει αγαπημένες συνταγές μαγειρικής.

Πάντα ήθελε να το κάνει. Τα παιδιά είχανε κοιμηθεί. Γέμισε ένα ποτήρι με κρασί και συνέχισε.

Γράφοντας, εικόνες του παρελθόντος που συνδέονταν με τη κάθε συνταγή ζωντάνευαν στην μνήμη... Αναπολούσε τους καιρούς που είχε περάσει με την φίλη της, μικρές λεπτομέρειες της ζωής τους... χαρμολύπη... για όλα αυτά που πέρασαν, για όλα όσα γίναν...

Κάθε συνταγή και μία ανάμνηση, κάθε ανάμνηση και μία ιστορία... Χαμόγελα... γέλιο...

Εκείνο το βράδυ  ξανάζησε απ' την αρχή... θυμήθηκε ό,τι ο καιρός την είχε βάλει να ξεχάσει.

Στο τέλος έβαλε το τετράδιο σε έναν μεγάλο φάκελο κι έγραψε την διεύθυνση της φίλης από έξω.  Ήταν το πιο όμορφο δώρο που είχε κάνει. Στην φίλη που είχε τόσα χρόνια να τη δει αλλά και στον εαυτό της. Που είχε τόσα χρόνια να αναπολήσει...

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.