Όταν τα πράματα στην αρχή είναι κάπως έτσι
πιάνεις την άκρη της κλωστής και πηγαίνεις
βήμα βήμα
κοιτάζοντας πέρα, μακρυά, το ποθητό αποτέλεσμα,
τον προορισμό,
σχεδόν με κρατημένη την ανάσα
για να μη χαλάσεις την ισορροπία των πραγμάτων που είναι τοποθετημένα επάνω στη κλωστή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου
Και η ζωγραφιά, μέρα με την ημέρα αποτυπώνεται μπροστά σου
γιγαντώνεται, αρχίζει να σε περιβάλει και να χρωματίζει το χαμόγελό σου
μέχρι που σε λιγότερο από δεκαεφτά μερόνυχτα
είναι έτοιμη και για τις τελευταίες της πινελιές.
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.