Από τις "Ψηφιακές Γειτονιές"

Όταν προσπαθούμε να σταματήσουμε το χρόνο για να κοιταχτούμε, 

για να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε πόσο έχουμε αλλάξει και πόσο ίδιοι παραμείναμε,

όταν κλέβουμε στιγμές από την καθημερινότητά μας κι αλλάζουμε την ροή της,

για να βρεθούμε ανάμεσα σε ανθρώπους με παρόμοια ή παραπλήσια όνειρα,

για να ανταλλάξουμε χαμόγελα, για να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε ενώ δίπλα μας ακούγονται εκείνα που ελπίζαμε πως θα ακούγαμε μα κυρίως όσα δεν φανταζόμασταν πως θα ακουστούν,

αιτία για να πλημμυρίσει ο κόσμος μας με χρώματα που ψάχνουν διέξοδο για να εκφραστούν, με έναν τρόπο διαφορετικό, μοναδικό, ανείπωτο, ταραχοποιό, ανατρεπτικό ο οποίος διεκδικεί τα όνειρα που είχαμε κάνει όταν ήμασταν παιδιά, το δικαίωμα ώστε τα όνειρα των παιδιών μας να είναι εφικτά!

Κι όλα αυτά ταξιδεύουν πια μαζί με τον καθένα, είτε εκεί, κάτω από τον βράχο της ακρόπολης είτε εδώ στο "εδώ" του καθενός, σαν ένα λιβάδι με πολύχρωμα λουλούδια που δεν έχουνε ανθίσει ακόμη... Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, υπάρχει ελπίδα.

(Με αφορμή τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 20 Απριλίου στις "Ψηφιακές Γειτονιές")

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.