Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Δημιουργικός πίνακας



Έκρυψε τους μαγικούς σπόρους της σε ένα χρωματιστό κουτάκι να μην τους βρουν τα ξαδέρφια της και τους καταστρέψουν.
Λογάριαζε να τους πάρει όταν θα έφευγαν το πρωί, να τρέξει μέχρι το "λόφο του Καλόγερου", στο σπίτι της Σοσάντρας, εκείνης της τρελο-τρελόγριας που τρόμαζε τον κόσμο.
Όλοι τους φοβόντουσαν τη τρελοτρελόγρια χωρίς όμως να έχουν κάποιο λόγο. Εκτός βέβαια το ότι την έβλεπαν στον ουρανό τις νύχτες, επάνω σε σκουπόξυλο να κυνηγάει πυγολαμπίδες.
Σε αυτή λοιπόν θα πήγαινε γιατί όλοι γνωρίζανε πόσο τους ήθελε τους σπόρους. Ήτανε νια και γέρασε αλλά ποτέ της δεν τους είχε.
Και θα τους έδινε με αντάλλαγμα:
Ένα της ξόρκι τρομερό!
Από τα ξόρκια που νικούν τη λησμονιά και φέρνουν πίσω τους ξενιτεμένους, όσο μακρυά κι αν έχουν φύγει.
Το όνομα της μαμάς και του μπαμπά θα έβαζε στο ζοφερό το ξόρκι, για να έχει αυτό προορισμό, μέχρι τα πέρατα της γης κι ακόμη παραπέρα. Για να τους φέρει πίσω. Γιατί παράγινε το κακό τόσο καιρό μακρυά της.
Κι ας λέει ο κόσμος ότι δεν πρόκειται ποτέ ποτέ τους να επιστρέψουν.
Πέρασε η νύχτα χωρίς ο ύπνος να την πλησιάσει. Μα αυτό δεν άλλαξε κάτι απ' όσα είχε λογαριάσει.
Και οι ξύλινοι, χρωματιστοί, μαγικοί σπόροι έφεραν τους γονείς της πίσω κι ας έλεγε ο κόσμος ότι δεν πρόκειται ποτέ ποτέ τους να 'ρθουν. Οι ίδιοι ξύλινοι, χρωματιστοί, μαγικοί σπόροι που εξαφάνισαν τη τρελο-τρελόγρια.
Κανένας δεν την ξαναείδε. Και τότε καταλάβανε πόσο την αγαπούσαν.
Ένα μικρό κορίτσι μένει πια στο σπίτι της, ίσως η εγγονή της. Τα βράδια τρέχει ξυπόλητο και κυνηγάει πυγολαμπίδες.
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου