Λες και ακόμη κουβαλούν σοφία από έναν κόσμο που άφησαν πίσω τους
για να 'ρθουν στον δικό μας.Στέκονται αναπαυτικά για μια στιγμή για μια στιγμούλα μόνο
και κοιτάζουν τους πιο ζεστούς ανθρώπους που βρίσκονται κοντά τους,
με ένα παράξενο γεμάτο σοφία βλέμμα,
για μια στιγμή για μια στιγμούλα μόνο
γιατί αμέσως θα αδειάσει κι ότι υπάρχει μέσα τους θα χαθεί
για να αφήσει χώρο στην αγάπη, που δεν χωρά και ξεχειλίζει,
στην αγάπη που θα τους δένει για το υπόλοιπο της ζωής τους με τους πιο ζεστούς ανθρώπους που βρίσκονται ολόγυρά τους
με τη μεγάλη τη ζεστή αγκαλιά στην οποία έχουνε κουρνιάσει. Κι αποκοιμιούνται. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να δαμάσουν το μέγεθός της που ξεχειλίζει σαν κλάμα από μέσα τους.
Σας άρεσε η δημοσίευσή μας; Θα χαρούμε να τη μοιραστείτε και με άλλους :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου