Οικοδομικό υλικό

Άνοιξε το τετράδιό του, πέρασε τις πρώτες γεμάτες του σελίδες κι αφού έβγαλε με ένα μακρόσυρτο φύσημα τον αέρα από μέσα του ξεκίνησε να γράφει.

"Αγαπημένε μακρινέ αδερφέ του μέλλοντος, ξέκλεψα λίγο χρόνο από τα καθήκοντά μου για να σου συνεχίσω τα όσα συμβαίνουν εδώ γύρω το καιρό των ημερών μου. Όπως σου είχα αναφέρει και σε προηγούμενες σελίδες της αφήγησής μου οι εργάτες έχουνε παθιαστεί σχεδόν το ίδιο αν όχι περισσότερο από τα αφεντικά τους. Και αυτό τους κάνει να μη παραπονιούνται για τίποτε. Οι συνθήκες εργασίας τους είναι τόσο άθλιες όμως κείνοι σφίγγουν τα δόντια και συνεχίζουν με πάθος το έργο που τους έχει ανατεθεί αν και σωστότερα θα ήταν να χρησιμοποιούσα τον όρο "επιβληθεί".

Η αλαζονεία και η ματαιοδοξία τους υπερνικά κάθε λογική. Συνεχίζουν να χτίζουν το οικοδόμημα που, το ομολογώ, έχει φτάσει τόσο ψηλά ώστε ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει την κορυφή του. Σε όλους επικρατεί η βεβαιότητα πως τούτη τη φορά θα φτάσουμε μέχρι το σαλόνι του Θεού για να του αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κατώτεροι από εκείνον. Θέλουμε να πιστέψουμε πως δεν τον έχουμε πια ανάγκη και με αυτόν τον τρόπο λέμε να του το αποδείξουμε. Ξέρω πως γνωρίζεις ότι είχε προηγηθεί παρόμοιο εγχείρημα όμως τώρα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι. Διαθέτουμε υψηλότερη τεχνολογία και η εντύπωση της ανωτερότητάς μας είναι αδιαμφισβήτητη μέσα μας.

Όσο ψηλότερα φτάνει το οικοδόμημα τόσο διογκώνονται μέσα μας η αλαζονεία και η ματαιοδοξία. Και για να τον προκαλέσουμε ακόμη πιο πολύ, ξεδιάντροπα, έχουμε ονομάσει την περιοχή "Βαβέλ" και τον πύργο μας "πύργο της Βαβέλ" δείχνοντας έτσι ξεκάθαρα τις προθέσεις μας. Χωρίς να μας καίγεται καρφί για το μένος του γιατί μάλλον πια δεν πιστεύουμε σε αυτό. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν πιστεύουμε και στον ίδιο γιατί θα καθιστούσε άκυρη όλη αυτή τη προσπάθεια. Και τότε θα ήταν σα να μας τραβούσε κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Προτιμάμε να τα βάλουμε με τον Θεό μας παρά να αλλάξουμε αυτή την τάξη των πραγμάτων. Κάτι τέτοιο θα ήταν φρικτό και κανένας δεν θα μπορούσε να το αντέξει.

Μόνο που αυτή τη φορά, φοβάμαι πως ο πάταγος και η σκόνη από την πτώση της προσπάθειάς μας θα είναι τόσο μεγάλη ώστε η σκόνη θα φτάσει μέχρι και την εποχή σου. Να είσαι σίγουρος λοιπόν ότι θα είναι αυτή που θα σου γαργαλάει κάθε πρωί τα ρουθούνια βάζοντάς σου παράξενες ιδέες στο μυαλό.  Ελπίζω μόνο μαζί της, εκτός από την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία μας, να φέρει και το μήνυμα του παθήματός μας.

Το οποίο θα συμβάλει στο να γίνετε καλύτεροι από εμάς".

Εάν σας άρεσε η ιστορία μας θα χαρούμε να τη μοιραστείτε και με άλλους.